Tilburg Food Strategy

Wat ze overzee in de VS, Canada en Londen kunnen, kan ook in Nederland.
Simone Plantinga Studente aan de WUR gaat hier onderzoek naar doen voor de Brabantse Milieu Federatie.
Zie Persbericht onder:

Tilburg, 29 juli 2009

VOEDSEL LIJMT VERSNIPPERT BELEID

Studente Simone Plantinga gaat, in opdracht van de Brabantse Milieufederatie en in samenwerking met de Provincie Noord-Brabant, onderzoeken wat de mogelijkheden zijn voor een integraal voedselbeleid in de Provincie Noord-Brabant. Ze voert dit onderzoek uit in het kader van haar afstudeerscriptie aan de Wageningen Universiteit. Het onderzoek wordt uitgevoerd in verschillende fases van juli tot en met december 2009.

Voedsel biedt een interessante ingang voor beleidsintegratie. Niet alleen raakt onze moderne voedselvoorziening aan verschillende beleidsterreinen, waaronder landbouw, transport en infrastructuur, natuur, milieu en gezondheid. Maatschappelijke problemen met voedsel gaan vaak ook verder dan een enkel beleidsterrein. Overgewicht is bijvoorbeeld gerelateerd aan gezondheid, maar raakt bovendien aan educatie en de beschikbaarheid en samenstelling van ons voedsel. De huidige sectorale insteek van overheidsinstanties biedt weliswaar altijd duidelijkheid over waar en bij wie de verantwoordelijkheid ligt, maar dreigt als geheel toch vaak onsamenhangend te blijven en suboptimaal. Voor duurzame ontwikkeling is echter juist een integrale aanpak geboden bij de grote maatschappelijke uitdagingen van deze tijd. Voedsel kan daarbij een verbindende rol spelen. Ondanks de complexiteit van het moderne voedselsysteem en het gebrek aan betrokkenheid van velen daarbij is er immers een grote gemene deler die ons allemaal verbindt: iedereen eet, liefst elke dag weer opnieuw.

Door een literatuuronderzoek te doen en door het voeren van interviews met diverse partijen hoopt Simone een voorstel te ontwikkelen waarmee een stad als Tilburg aan de slag kan om een voedselbeleid op te zetten dat bijdraagt aan duurzame ontwikkeling. Het onderzoek wordt in december afgesloten met een publieke presentatie in Tilburg.

Als belangrijk voorbeeld maakt Simone gebruik van het in de VS en Canada beproefde concept ‘Food Policy Council’ (FPC). Binnen Europa zet Londen de toon sinds enkele jaren met een eigen voedselstrategie. Het is een aanpak die ook bij enkele Nederlandse steden voorzichtig navolging vindt. Een FPC is een breed maatschappelijk netwerk of platform waarin verschillende prominente personen plaatsnemen die belang hebben bij een goed ontwikkeld regionaal voedselsysteem. Dit zijn bijvoorbeeld mensen uit de gezondheidsector, landbouw, natuur- en milieuorganisaties, bestuurders, ambtenaren, voedselverwerkende bedrijven, transportsector, horeca en consumenten. Het samenbrengen van verschillende meningen en ideeën over voedsel in een transparante omgeving leidt tot duurzame en maatschappelijk gedragen oplossingen voor een breed scala van vraagstukken die gerelateerd zijn aan onze stedelijke voedselvoorziening. Een FPC kan daarmee als brug fungeren tussen verschillende partijen en maatschappelijke initiatieven en de overwegend sectoraal ingestelde overheid. Een succesvol voorbeeld is de in 1991 opgerichte Toronto Food Policy Council in Canada.

De Brabantse Milieufederatie wil op het terrein van dit soort innovatieve benaderingen een initiator zijn en een stimulerende rol vervullen. Voor de Provincie Noord-Brabant geldt dat dit onderzoek aansluit bij een veranderende kijk op maatschappelijke sturing en beleidvorming. Tijdens dit onderzoek wordt Simone begeleidt vanuit de leerstoelgroep Rurale Sociologie van Wageningen Universiteit, de BMF en de Provincie Noord-Brabant.

Will Allen in Trouw

Vandaag staat in de Trouw een artikel over Will Allen en over Paula Sobie die te gast waren op het Foodprint-Symposium in Den Haag en de dag erna in Rotterdam hun verhaal hielden op een bijeenkomst in Rotterdam georganiseerd door Eetbaar Rotterdam in samenwerking met het LEI.
ER en LEI namen ook het initiatief voor een excursie door het Westland met Allen en Sobie .

Artikel over Allen in de NY Times hier
Eerdere berichtgeving over Allen op deze blog hier
Foto's van Paula Sobie op Foodprint hier
Interviews op Foodprint met onder andere Allen op de VPRO-blog Eeuw van de stad
Eerdere artikelen over stadslandbouw in Trouw hier

Bolvormige stadskas

Op inhabitat.com is weer een mooi voorbeeld van hoe architecten bezig zijn met de toekomst van stad en wat dit voor invloed heeft op onze voedselvoorziening. Een Zweeds-Amerikaans bedrijf, Plantagon, heeft een bolvormige kas in ontwikkeling waarin een hellingbaan ligt die als landbouwgrond gebruikt kan worden. Volgens hun woorden zou elke kas zichzelf terug kunnen verdienen met de opbrengst die gemaakt wordt met de groenteteelt.

Ze vertellen nergens hoe het systeem werkt, maar met behulp van ingenieursbureau Sweco zouden alle kinken uit de kabel moeten zijn. In slechts drie jaar tijd zouden ze een eerste boerderij willen hebben staan. We zijn benieuwd!

Landbouw & Zorg natuurlijk in de Stad

Opleiding voor (stads)zorgboer

Stadslandbouw kan vele diensten aanbieden. Een van die diensten is (arbeidsmatige) dagbesteding voor mensen met een zorg- of hulpvraag. Deze diensten zijn beter bekend onder de naam zorgboerderij.
De stad leent zich hier natuurlijk uitstekend voor. Vanwege de grote concentratie aan mensen is de concentratie van de doelgroepen aan wie deze diensten aangeboden kunnen worden dan ook groot. Tevens is een van de struikelblokken binnen de Landbouw & Zorg het vervoer naar de boerderij. In een stad met vele mogelijkheden van transport en kortere afstanden is dit probleem snel overwonnen.

Op verschillende stadsboerderijen in Nederland worden deze diensten dan ook aangeboden, maar ook kleinere initiatieven.

kijk maar op hun sites.
Caetshage
Genneperhoeve
Mens en Tuin

Nu vraagt het werken met deze groepen nog al wat van je als ondernemer.
Daarom wordt er op meer plekken in Nederland de opleiding tot medewerker/ondernemer agrarisch zorgbedrijf aangeboden.

Ondergetekende werkt als regio coördinator voor de Warmonderhofopleiding in de regio Groene Hart. Welke de opleiding in 2010 op 4 locaties wil gaan aanbieden.

Meer informatie over deze opleiding en de locaties waar de warmonderhof deze aanbiedt vindt u op
www.warmonderhof.nl

Zelfetende Tafel

Bij deze de eerste bijdrage van John Bosma, die vanaf nu regelmatig zal berichten over design en aanverwante zaken op het gebied van stedelijke landbouw en voedselvoorziening :

Een visie van duurzaamheid is, dat meubels zo lang mogelijk mee gaan. Op deze manier verspillen ze minder grondstoffen en energie. Ate Atema van Atema Architecture uit New York betwijfelt hardop of die filosofie de juiste weg is naar eco-verlichting. Deze Zelfopetende tafel ((Auto-Cannibalistic Table) is bedoeld als tijdelijk object. De tafel is gemaakt van eierdozen welke met meellijm op elkaar geplakt zijn. De tafel is vervolgens beplant met kruiden. Deze kruiden kunnen worden geoogst terwijl ze nog groeien. Op deze manier kan er gegeten worden waar ook gegroeid wordt en geoogst. Het is de bedoeling dat de planten de tafel weg eten.

De in Nederland geboren Ate verteld dat in de natuur, middelen constant onderhevig zijn aan recycling middels composteren en zich daarna opnieuw vormt. Door mensen gemaakte objecten in het verleden en het heden proberen deze cyclus tegen te houden. In plaats van statische aanwezigheid, de Zelfetende Tafel omhelst het feit dat de natuur in een oneindige cyclus bevindt van hergebruik van materie en energie.

De tafel maakte deel uit van de InDisposed exhibition in Studio-X te New York City ( curatoren: Jen Renzi en Dan Rubinstein) en zal binnenkort worden geëxposeerd op de InDisposed exhibition te Los Angeles.

Ate Atema (www.atemanyc.com/ )
Zelfetende Tafel (Auto-Cannibalistic Table) (2009)

Van 24 juni t/m 10 juli geëxposeerd op de InDisposed exhibition te Los Angeles, USA.
http://indisposednyc.com/