Het overgrote deel van deze dag stond in het teken van een bezoek aan de 26e jaarlijkse “Green Thumb Grow Together” een bijeenkomst van mensen betrokken bij de community gardens. Green Thumb is onderdeel van de New York City Department of Parks & Recreation en is in 1978 in het leven geroepen om gemeenschappelijke tuinen, zogenaamde community gardens te ondersteunen.
Volgens het pamfletje zouden hier zeker 1000 mensen bij aanwezig zijn. Nu bleek dit bij aankomst ruim te worden geëvenaard. Ook niet heel raar met 600 community gardens in heel NY-city. Deze bijeenkomst werd in de grote zaal geopend met voor ons Nederlanders zeer Amerikaans aandoende speeches met een hoop applaus; “we have a S, P, R, I, N, G. SPRING!”, een ballroom dansdemonstratie van leerlingen en dat soort werk. Maar daarnaast werd alles nog eens opgeluisterd door FA's (famous americans) als William Moss, de Amerikaanse tuin-TV held en zowaar (ze kon dit jaar niet, maar zou volgend jaar zeker komen) de groeten van Michelle Obama.
Bas spreekt met Greg Anderson (l) - kippenhouder in Brooklyn en spreker Chicken 2.0
De 'urban chicken' beweging is tegenwoordig zo groot dat op steeds meer plekken wordt besloten om kippen in de stad te legaliseren (evenals bijen zoals net in New York is gebeurd: Maar het groeiende aantal kippen in de stad roept ook weerstand op door geluidsoverlast en angst voor onsanitaire toestanden. Chicken 2.0 belichtte alle praktische problemen en bezwaren van het houden van kippen. Erg basic maar daardoor ook heel toegankelijk. Een beweging als dit brengt landbouw echt bij de mensen thuis, maar het laat ook de grenzen van hobbyboeren zien. Ik bezocht naar aanleiding van ons bezoek aan Annie’s Rooftop Farm “Seeds in the City” in de hoop hier wat op te steken over specifieke zaden/ gewassen die geschikt zijn voor een stedelijk klimaat. Net als Paul's workshop bleek mijn workshop toch erg basic te zijn en ging meer over het zaad winnen. Het meest aardige was de uitspraak dat steeds meer mensen willen weten wie hun boer is, maar dat de volgende stap in het bewustwordingsproces zal gaan om te weten welk zaad (uitgangsmateriaal) je boer gebruikt. Dit in het kader van de zorgwekkende ontwikkelingen op het gebied van de zaadbedrijven die opgekocht worden en de genen van zaden die gepatenteerd worden door grote vnl chemie bedrijven (zie bijvoorbeeld “The world according Monsanto”) . Aangezien dit mij ook erg bezig houdt vond ik deze opmerking van groot belang. De workshop werd gegeven door de oprichter van de Seed Library, die zich vnl richten op het verkrijgen, vermeerderen en in stad houden van 'Heirloom' rassen in de Hudson Valley regio. Als boer (momenteel) zonder grond heb ik mij uiteraard niet kunnen inhouden om een aantal mooie variëteiten van deze zaden te kopen, op een (info)markt waar verschillende organisaties hun stand hadden.
Demonstratie verticaal groen
Aardig was ook een presentatie van een verticaal systeem zonder techniek als pompen door een enthousiaste leraar uit de Bronx. Zie filmpje (volgt) en de website van de producent.Al met al gaf deze ochtend ons inzicht in de rol die stadslandbouw en tuinieren kan spelen in het dagelijks leven van heel veel mensen, en hoe deze mensen door dagelijks zelf bezig te zijn met voedsel en groen meer betrokken worden bij hun omgeving en ook politiek bewuster worden, in relatie tot thema's als voedsel, gezondheid en openbare ruimte. Een tuin in de stad is een politieke daad, het zelf verbouwen van voedsel een keuze om de controle te nemen over het voedsel dat je eet en daarmee over je eigen leven.
Na een lange ochtend waren we even overladen met stadslandbouw dus hebben we ter afwisseling in onze culturele verlangens voorzien. In Soho hebben we 2 werken gezien van Walter de Maria. De Earthroom en the Broken Kilometer. Omdat de eerste raakvlakken heeft met het thema zal ik er even kort op ingaan.
The Earthroom is een groot appartement in Soho waar al ruim 30 jaar een laag van 56cm grond in is gestort. Na een moment van verstilling en (kon het niet laten) een greep in de vochtige zwarte dode grond, begin je je meteen af te vragen of je hier nog leven in kan krijgen en wat op kan telen. Daarnaast valt het op dat de grond weliswaar geharkt is maar toch hier en daar hopen zijn ontstaan door een onervaren harker. Met de man achter de balie over beide gesproken. Hij vond het feit dat er qua groei niets gebeurde juist een versterking van het kunstwerk. NY is altijd groeiende en in beweging dus een stil zich niet veranderend object van een product dat eigenlijk in haar normale habitat aan verandering onderhevig zou zijn onderstreept dit nog eens. Wel gaf hij aan de grond 1x per week te beregenen en aan te harken. Voor dat laatste dus wat tips gegeven om het nog vlakker te krijgen. Volgens hem was dit zijn eerste tip ooit over het onderhouden van de grond.
Bas bekijkt planten op Highline
Vanuit hier zijn we doorgegaan naar de Highline (ontworpen door Diller & Scofidio) waar onze wereldberoemde (behalve in NL) landschapsarchitect Piet Oudolf het beplantingsplan voor heeft gemaakt. De Highline is een voormalig spoorwegviaduct dat is ingericht als park. Zowel als object in de stedelijke omgeving als qua beplanting (alles was nu dor, maar de planten kennende zie je de potentie door het jaar) zie je de schoonheid. Ik wil dit zelf graag nog meerdere malen en in diverse jaargetijden bezoeken.
De Highline loopt tussen en door gebouwen heen
In Rotterdam hebben we de Hofpleinlijn met een vergelijkbare potentie. Maar natuurlijk moeten we hier iets doen wat nog nergens is gedaan; een agrarisch bedrijf op en onder het spoor met een eetbare wandelpromenade. Dan komt Michelle (met Barack) naar Rotterdam!
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten